Katarzyna Zaborowska

 

 

Katarzyna Zaborowska, z domu Borycka, urodziła się 25 grudnia 1879 roku w Wilkowie.Tylko przez siedem lat wychowywali ją rodzice. Później, z powodu bardzo ciężkiej sytuacji materialnej, została oddana „na wychowek" bezdzietnemu małżeństwu, mieszkającemu również w Wilkowie. Były to trudne lata dla Katarzyny. Nie zaznała szczęśliwych chwil dzieciństwa. Od najmłodszych lat pra­cowała w polu, najpierw u innych, później wraz z mężem na własnym kawałku lichej ziemi. Do szkoły nigdy nie chodziła. Ojciec jej nawet chciał, żeby się uczyła, ale nie było ku temu odpowiednich warunków. Wilków żadnej szkoły wtedy nie posiadał, a na naukę gdzie indziej nie było pieniędzy. Nie zapominajmy jednak, że był to okres zaborów. Katarzyna Zaborowska nauczyła się czytać od innych ludzi; pisać natomiast nigdy nie umiała.

 

W wieku 23 lat poetka wyszła za mąż za Jana Zaborowskiego, chłopa z Wilkowa. Od tej pory ciężko pracowała zarówno w polu, jak i w domu. Niełaskawy los przysparzał jej ciągle no­wych kłopotów. Z ośmiorga dzieci, które urodziła, umarło czworo. Jeden z dwu pozostałych jej synów stracił rękę w nie­szczęśliwym wypadku. Drugi, dzięki wielu wyrzeczeniom i wysiłkom Katarzyny Zaborowskiej, został nauczycielem. W 1955 roku umarł jej mąż. Od tego czasu poetka mieszkała aż do śmierci razem z córką Marią, zięciem Stefanem Kózką i trzema wnukami. W ostatnich latach życia wskutek utraty władzy w nogach nie opuszczała łóżka. Zmarła 5 maja 1967 r. przeżywszy 88 lat. Jej grób znajduje się na cmentarzu w Bodzentynie.

 

Do 77 roku życia wiersze Zaborowskiej znali tylko najbliżsi z rodziny i sąsiedzi Dopiero w lipcu 1956r. odkryła ją, niejako przy okazji, bo podczas badań dialektologicznych, Wanda Pomianowska.Od tej chwili wzrosłozainteresowanie Katarzyną Zaborowską i jej niezwykłym, bo samorodnym i w pamięci utrwalonym pisarstwem.

 

W 1978r. nakładem Ludowej Spółdzielni Wydawniczej ukazał się pierwszy tomik wierszy Katarzyny Zaborowskiej zatytułowany „O ojczyznę troska”. Autorką wyboru i opracowania była właśnie Wanda Pomianowska. Do powyższego zbiorku weszły wiersze zapisane przez nią podczas jej wielokrotnych spotkań z poetką.

 

W rodzinnym domu „Kaśki spod Łysicy” odbywały się często szczególne wieczory poezji. Oprócz domowników zjawiali się tutaj także sąsiedzi, którzy wierszy Katarzyny Zaborowskiej słuchali z prawdziwą przyjemnością. Przychodziła również Maria Cedro-Biskupowa, też poetka, a ponadto kuzynka ze strony męża.

 

Twórczość poetki obfitowała w bogatą i różnorodną tematykę: od utworów o charakterze społecznym i przyrodniczym poprzez wiersze z zakresu liryki osobistej, aż po utwory patriotyczne, autobiograficzne oraz religijne.

Funkcja dostępna tylko dla zalogowanych.